ทริปตีกอล์ฟกับโรงเรียนสอนภาษา ในซัปโปโร

โรงเรียนสอนภาษาญี่ปุ่นที่ตัวเองลงเรียนนั้น จะมีกิจกรรมต่าง ๆ ให้นักเรียนได้ร่วมอยู่เสมอ ทั้งแจกบัตรเข้าชมนิทรรศการ หรือพาไปทริปสั้น ๆ แบบวันเดียวกลับ เรียกว่ามาเรียนที่นี่ไม่ได้นั่งเรียนแค่ในห้อง ยังมีกิจกรรมให้นักเรียนได้ทำร่วมกันอีก

ตอนแรกได้ยินว่าจะมีทริปพาไปตีกอล์ฟ กับกินเจงกิสข่าน ก็แอบกลัว ๆ เพราะแหม ก็เด็กบ้านนอกอะ ไม่เคยตีกอล์ฟ เล่นไม่เป็น ก็กลัวตัวเองจะไปเฉิ่มปล่อยไก่ หรือเผลอทำไม้กอล์ฟหลุดมือไปตีหัวใครเอา แต่ไม่ลองก็ไม่รู้ไปค่ะ

ทริปนี้ก็ไปทั้งโรงเรียนค่ะ เป็นทริปฤดูใบไม้ผลิ นั่งรถบัสไปกัน นักเรียนก็คนต่างชาติทั้งนั้นที่มาเรียนภาษาญี่ปุ่น เวลาคุย ถ้าใครเก่งแล้วก็คุยญี่ปุ่นกันไป เตาะแตะแบบเราก็ภาษาญี่ปุ่นปนอังกฤษ ปนภาษามือกันไปค่ะ 555 ก็สนุกสนานไปอีกแบบ ทริปนี้ไม่มีเก็บเงินเพิ่ม เรียกว่ารวมในค่าเรียนไปแล้ว เป็นกิจกรรมให้นักเรียนได้สังสรรค์ร่วมกัน

พอไปถึงก็แอบงงทำไมสนามกอล์ฟมันแปลก ๆ ไม่เหมือนที่ไทย พื้นที่ไม่กว้างอย่างที่คิด แถมลูกกอล์ฟ ทำไมใหญ่เท่าลูกเทนนิส ไม้กอล์ฟก็เป็นไม้ ไม่ใช่เหล็ก การเล่นแต่ละคนก็จะต้องมีไม้คนละหนึ่งอันและลูกกอล์ฟคนละลูกประจำตัว

ถามสา สาบอกกอล์ฟแบบนี้เค้าเรียกกอล์ฟคนแก่ (จริง ๆ เค้าเรียกว่า park golf) เพราะเหมือนเล่นเอาชิล ๆ มี 18 หลุมเหมือนกัน แต่ระยะการตีจะสั้นกว่า ลูกกอล์ฟก็ใหญ่เท่าลูกเทนนิส เพื่อให้เล็งง่าย แต่เอาจริง ก็ไม่ง่ายนะ ตีวืดก็ทำมาแล้วขนาดลูกใหญ่ 555

การเล่นก็คล้ายเล่นกอล์ฟปกติ คือวางลูกที่จุดเริ่ม แล้วตีให้ลงหลุม แต่ละหลุมก็มีความยากง่ายต่างกัน เวลาเล่นก็แบ่งเป็นกลุ่มย่อย ๆ 4-5 คน มีการจดคะแนน การนับคะแนนก็ใช้แบบเดียวกับการเล่นกอล์ฟ แต่เนื่องจากเราไม่ค่อยจะรู้เรื่องกันก็เลยเอาง่าย ๆ จดว่ากว่าจะตีลงหลุมตีไปกี่ครั้ง แล้วรวมคะแนน ว่าใครน้อยสุดก็คือชนะ

ตอนแรกก็แอบคิดว่ามันจะเบื่อหรือเปล่า แต่พอเล่นกับเพื่อน ๆ มีแข่งกันก็สนุกดี ตีไปฮากันไป ตีวืดบ้าง ตีไปตกหลุมคนอื่นบ้าง ถือว่าเป็นกิจกรรมที่ดีเหมาะกับการมาเป็นหมู่คณะ

แถมเป็นกีฬาที่ใครก็เล่นได้ ไม่ว่าจะเด็ก หรือคนแก่ หรือคนไม่เคยตีกอล์ฟ มาก่อนก็เล่นได้อะ แถมค่าใช้จ่ายในการเล่นก็ไม่แพง ว่าแล้วก็อยากเล่นอีกนะ แต่สาไม่ยอมไปเล่นด้วยอะ ใครมาเที่ยวแล้วอยากลองเล่นบอกได้นะ จะพาไป

เล่นเพลินจนเวลาหมด เก็บไม่ครบ 18 หลุม เพราะบางทีต้องรอกลุ่มอื่น เล่นให้เสร็จ แต่ก็ไม่ได้ซีเรียส ลุ้นและเชียร์เพื่อนไประหว่างรอ มันก็แอบเหนื่อยนะ อาจจะเพราะร้อนด้วย เลยเล่นไปเหงื่อโทรมเลย

พอถึงเวลากินข้าว นี่ซัดกันแหลก เพราะหิว เนื้อเจงกิสข่าน หรือเนื้อแกะนั่นหละ เป็นอาหารประจำฮอกไกโดอีกอย่างหนึ่งก็ว่าได้ ปกติก็ไม่ค่อยจะกินเนื้อแกะ แต่ ณ วันนั้นคือ หิวค่ะ ตีกอล์ฟเหนื่อย อะไรก็ซัดหมดหละ ชั่วโมงนี้

เป็นอีกหนึ่งประสบการณ์ดี ๆ ที่ได้เจอ และได้ลองเล่นกีฬาแปลก ๆ ที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน แถมแอบติดใจอยากเล่นอีก คิดไว้ว่าถ้าพาครอบครัวน้อง ๆ หลาน ๆ มาเที่ยวฮอกไกโดหละก็ จะพาไปเล่นกีฬานี้เลยหละ